Goudanus IV

Goudanus is de postmoderne mens die te typeren is als een toerist zonder reisplan. Hij ‘zapt’ door de wereld, op zoek naar nieuwe ervaringen en gebruikt en recycled daarbij alles wat hij tegenkomt. Beelden, woorden, klanken worden veelal digitaal bewerkt en schaamteloos hergebruikt in een mix van onafhankelijk realisme - een kunststroming met realistische kunst-, het planetarisme van Kiro Urdin - die de verschillende culturen en streken van de aarde wil tonen en dit niet alleen doet via de schilderkunst, maar ook via het woord, fotografie, video en muziek -, en de digitale kunst. In zeker opzicht is hij ook de Renaissance Man uit de vijftiende eeuw. Hij schrijft, dicht, componeert schildert en die veelzijdigheid brengt hij bijeen in een mix van installatie, performance en videokunst.
   In de contemporary art van Who’s afraid of red, yellow and blue zitten weinig authentieke elementen. De titel en de inspiratie zijn gebaseerd op Barnett Newmans meesterwerk en de figuranten komen allemaal van internet, weliswaar digitaal bewerkt en met diverse technieken ingekleurd, maar toch gewoon ordinair gejat. Goudanus geeft hiermee zijn werk Who’s afraid of red, yellow and blue een controversiële lading. Het gebruik van een goedkope Kwantum letterbak, een Gamma MDF plaatje, zonder toestemming gejatte foto’s van internet en de angst voor de Islamitische samenleving en de opkomst van het Aziatische kapitalisme maken van het werk een populistisch en goedkoop wegwerpproduct. Of niet? Of past deze realistische weergave juist in onze wegwerpmaatschappij die maar niet duurzaam wil worden. In feite dragen juist deze goedkope elementen bij naar zijn vlucht uit de wanorde en naar zijn streven om overal orde in aan te brengen. Rijtjes, voorspelbare navolging en orde in het beeld. Hoe onschuldig of gruwelijk de achterliggende gedachte ook is. Goudanus wil die chaotische hedendaagse melting pot  herstructureren, in balans brengen, begrijpen en de schoonheid van het-mens-zijn tonen, maar hoe paradoxaal en controversieel tegelijk; Ordnung muss sein. Structuur in de chaos van de moderne samenleving. De figuranten ordenen en omkaderen, in hokjes plaatsen. Het individu laten schitteren, maar met de behoefte om een gezamenlijk verhaal te vertellen. Een vuist tegen racisme en een middelvinger naar hen die willens en wetens de mensheid pijn, heel veel pijn, willen doen.
Een moeilijk proces, waarbij ‘teambuilding’ en de individuele kwaliteiten van ieder model der Mannschaft voeding moet geven in een focus naar het einddoel, een schier onmogelijke opdracht, namelijk het uitbannen van angst. Goudanus gebruikt daarvoor alle middelen en heeft de modellen van medekunstenaars daarbij hard nodig.